Kitap: Kayıp Zamanın Izinde - Marcel Proust -#okuyorum
Benim elimde olan baskısı Yapı Kredi ve Delta'nın ortak serinin tüm kitaplarının (7 adet) 2 cilt halinde toplandığı sert kapaklı baskı. Her iki ciltte 1500'er sayfa civarında sayfa sayısına sahip. Tuğla gibi olmaması için de haliyle bulabildikleri en ince sayfalara basılmış, ancak sayfaların incecik olması ve sayfa yapısı kitabı benim gözümde daha dokunulası yapıyor. Çünkü sayfalar ipek gibi ve arka sayfaları gözetleyebilme imkanı bence kitaba daha fazla gizem katıyor. Ayrıca ikinci cilt 1. sayfadan değil de bir önceki cildin kaldığı sayfa numarasından başlıyor, ki ben buna bayıldım. Kısacası elimdeki baskıyı ben çok beğendim. İncelemek isterseniz buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz.
Sizi bilmem ama benim elimde olan seri halinde yazılan/basılan kitapların aynı baskıdan olması zorunluluğu takıntım var. Özellikle gençliğimde İpek Ongun okurdum ve onun bir genç kızın gizli defteri serisi 3 ya da 4 farklı yayınevi tarafından basıldı (ben hep her kitap çıktığı anda almıştım, şu an isterseniz son yayınevinin her kitabı kendi formatında bastığı versiyonları da bulunabilir). Ne zaman kitaplığımda o kitaplara baksam farklı tasarımlara sahip olmalarını kabul edemiyorum - son yayınevinin kitapların boyunu da uzatması sinirlerimi zıplatmaya yetiyor. Neyse İpek Ongun'u bırakıp, Mösyö Proust'a geri dönelim. Demek istediğim 7 kitaplık bir serinin derli toplu bir şekilde 2 cilt halinde yayınlanması benim gibi takıntılı insanlar için çok iyi. Özellikle de tek tek basıldığı versiyonlardan ilk kitabın baskısının şu an için tükendiğini düşünürsek, baskı tükenmesi problemi olmadan, yedi kitabın yedisine de aynı formatta sahip olduğum için kendimi şanslı sayıyorum.
Marcel Proust'un mbti kişilik testine göre "INFP" kişilik tipine sahip olduğu düşünülüyor. Elbette ki mbti bir teori ve psikologlar tarafından tamamen kabul görmüş değil. Ancak bu kişilik sınıflandırmasının kendi açımdan faydasını çok gördüm. Kendi davranış ve düşüncelerimde anlamlandıramadığım kısımları anlamamda çok faydası oldu. O sebeple, işime yaradığı yere kadar mbti sınıflandırmasını seviyorum ancak bana fayda sağlamadığı, ya da negatif bir etki yaptığı durumda (önyargı oluşturmak gibi) bunun sadece bir teori olduğunu ve geçerliliğinin yeterli olmadığını kendime (ve size) hatırlatmak isterim.
Mbti konusunu açma sebebim ise Marcel Proust'un yazım tarzıyla ilgili. Ne kendisini yargılamaya niyetim var, ne de ona kişilik analizi yapmaya. Bu kitaplarda benim en hoşuma giden şeyin Mösyö Proust'un kişiliğini olduğu gibi kağıda aktarması. Kitabı elime aldığım ilk sayfalardan itibaren yazarın INFP olduğunu düşünmeye başladım (daha öncesinde araştırmamıştım). Tüm tanımlamalar derinlemesine detay içeriyor ve paragraflarca sürebiliyor. Ama bunu yaparken bir yandan da sanatsal bir üslupla yapıyor. Ve siz kendinizi bir bisküvi (madlen diye çevrilmiş, deniz kabuğu şekli verilmiş bir Fransız tatlısı) hakkında yazılmış 2-3 sayfalık betimlemeleri zevk alarak okurken buluyorsunuz.
Kitap detaylar üzerine. Yaşarken gözümüzden kaçan binlerce detay M. Proust'un kaleminden kağıda geçmiş ve okurken detayların yoğunluğu sizi kitap ve okumak eyleminden ayırıp betimlenen sahnenin içine bırakıyor. Kişileri tanıyormuş gibi hissetmeye başlıyorsunuz bir süre sonra. Hatta yer yer okurken "tipik büyükhala işte" dediğim noktalar bile oldu.
Detaylardan bahsederken M. Proust'un sanata olan sevgisine değinmeden de geçmek istemiyorum. Günlük en küçük detaylar bile sanat eseri gibi işlenmişken, bir de sıkça gerçek sanat eserlerine yer vermiş yazar. Her birini incelikle ve okuyucuda merak uyandıracak şekilde yazmış. Okurken yer yer durup internette bahsedilen tabloyu arattım.
Hala birinci cildin 260. sayfasındayım ancak şimdiye dek yaptığım okuma beni içine çekti ve sabırsızlıkla günlük işlerimi yaparken akşam olsun da kitaba geri döneyim arzusunu duyuyorum. 3000 küsür sayfayı bitirince daha detaylı bir yazı yazacağım.
Bol bol kitap okuyun,
Sevgilerle,
Yorumlar
Yorum Gönder